روش‌هایی برای بهبود مقاومت در برابر ولتاژ خفگی حالت معمول در سیم‌پیچ و انتخاب مواد

1، جایگزینی روش سیم پیچ القایی حالت رایج

معمولا دو روش سیم پیچی برای سلف های حالت مشترک حلقه مغناطیسی وجود دارد، اولی سیم پیچی موازی دو سیم و دومی سیم پیچی دو سیم پیچ است.
الف) روش سیم پیچی موازی دو سیم مستلزم استفاده از سیم عایق و سیم لعابی برای سیم پیچی مفصلی است. پس از سیم پیچی موفقیت آمیز اندوکتانس حالت مشترک حلقه مغناطیسی، ظاهر تا حدودی شبیه اندوکتانس حالت تفاضلی حلقه مغناطیسی است.
سلف حالت مشترک به صورت موازی با دو سیم برای مدارهای ولتاژ پایین و جریان بالا مناسب است و استفاده از روش سیم پیچی سلف حالت مشترک به موازات دو سیم نمی تواند عملکرد ولتاژ مقاومتی سلف را به طور موثر بهبود بخشد.
ب- روش سیم پیچی دوگانه مستلزم استفاده از دو مجموعه سیم میناکاری شده یا مجموعه ای از سیم های لعابی و مجموعه ای از سیم های عایق سه لایه است. دو سیم پیچ به طور جداگانه پیچیده می شوند و هر مجموعه از سیم ها در امتداد یک طرف هسته مغناطیسی پیچیده می شوند. استفاده از روش سیم پیچ دوگانه برای سیم پیچی حلقه مغناطیسی سلف حالت مشترک می تواند تا حد زیادی عملکرد مقاومت در برابر ولتاژ سلف حالت مشترک را بهبود بخشد.

2، سیم القایی حالت مشترک را تعویض کنید
استفاده از سیم های مختلف در سلف حالت مشترک حلقه مغناطیسی اثرات متفاوتی بر ولتاژ مقاومت سلف حالت مشترک حلقه مغناطیسی خواهد داشت. هنگامی که دو مجموعه از سیم های لعابی برای سلف حالت مشترک حلقه مغناطیسی استفاده می شود، هرچه قطر سیم ضخیم تر باشد، ولتاژ مقاومت بهتری دارد. اثر مقاومت ولتاژ استفاده از مجموعه ای از سیم های لعابی و مجموعه ای از سیم های عایق سه لایه برای سلف های حالت مشترک حلقه مغناطیسی بهتر از دو مجموعه سیم لعابی با همان روش سیم پیچی سیم و اندازه قطر سیم است.

3، اندوکتانس حالت مشترک با افزایش پارتیشن
روش افزودن سلف حالت مشترک با جداکننده فقط برای سیم پیچی دو سیم قابل استفاده است. اندوکتانس حالت معمولی می تواند با افزودن یک پارتیشن در وسط حلقه مغناطیسی مقاومت ولتاژ بهتری به دست آورد. به طور کلی، اندوکتانس حالت مشترک با پارتیشن‌های اضافه شده در مقایسه با اندوکتانس بدون پارتیشن اضافه، دو برابر عملکرد مقاومت در برابر ولتاژ دارد.